چگونه آب استخر خود را شفاف نگه داریم

آب استخر توسط شناگران و سایر عوامل محیطی که در حالت معلق و/یا محلول در آب هستند، آلوده می شود.

برخی از آلاینده های رایج استخر

• محصولات عرق، تف، بینی و حلق
• پوست، مو، شوره سر
• لوازم آرایشی و دارویی
• مدفوع پرندگان
• برگ و پوشش گیاهی
• جلبک
• حشرات میکرو، کرم ها
• مواد شیمیایی موجود در آب،
• خاک و آوار

بنابراین، آب استخر برای تمیز و ایمن نگه داشتن آن باید فرآیندهای تصفیه مختلفی را طی کند.

پیشنهاد مطالعه: مزایای سقف متحرک برای گلخانه

شیمی پایه آب

PH یکی از عوامل مهم در تعادل آب استخر است. PH آب معیاری برای تعادل اسیدی – قلیایی آن است.

محدوده pH از ۰ تا ۱۴ است. ۰-۶ نشان دهنده اسیدیته، ۷ خنثی و ۸-۱۴ نشان دهنده قلیائیت است.

از نظر شیمی آبی که یون هیدروژن آزاد بیشتری دارد اسیدی است و آبی که یون هیدروکسیل آزاد بیشتری دارد بازی است. از آنجایی که pH می تواند تحت تأثیر مواد شیمیایی موجود در آب قرار گیرد، pH نشان دهنده واقعی آب است که از نظر شیمیایی تغییر می کند.

سطح ایده آل برای آب استخر بین ۷٫۲ تا ۷٫۸ است.

طراحی و اجرای سقف متحرک استخر برای ویلا و باغ شما

چرا PH اینقدر مهم است؟

مقدار pH بر مقدار هیپوکلروس اسید (کلر آزاد موجود) که تشکیل می شود تأثیر می گذارد و بنابراین تأثیر کلر را به عنوان قاتل حشرات تعیین می کند.

• در pH 6.5، ۹۰ درصد کلر را اسید هیپوکلرو تشکیل می دهد
• در pH 7.5، ۵۰ درصد کلر را هیپوکلرو اسید تشکیل می دهد
• در pH 8.0، ۲۰ درصد کلر را هیپوکلرو اسید تشکیل می دهد

شما نمی توانید استخر خود را با pH 6.5 کار کنید – آنقدر اسیدی است که اتصالات فلزی در سیستم گردش خون استخر شما خورده شود و از pH بدن ۷٫۴ بسیار دور است. اسید بیش از حد و آب استخر شما ممکن است اتصالات مسی و سایر مبدل های حرارتی فلزات را فرسایش دهد و اکسیدهای فلزی ایجاد کند که حتی ممکن است رنگ مو را تغییر دهد.

مصالحه ۷٫۲ تا ۷٫۶ است، ترجیحاً نقطه میانی ۷٫۴٫ اگر اجازه دهید PH از این محدوده خارج شود، باید از کلر بیشتری برای ضدعفونی کافی استفاده کنید.

اگر PH بیش از حد بالا باشد، چشمان شما می سوزد و در استخر شروع به تشکیل جرم می کند، این کربنات کلسیم ظاهری کدر به استخر می دهد.

نکته دیگری که باید در هنگام افزودن مواد شیمیایی به استخر خود در نظر بگیرید، قلیاییت کامل است.

قلیاییت کل معیاری برای اندازه گیری مقدار مواد قلیایی در آب است. این قلیاییت معمولاً به صورت بی کربنات وجود دارد، اما با PH بسیار بالا، کربنات ها و هیدروکسیدها نیز می توانند وجود داشته باشند.

به بیان ساده، قلیاییت کل به عنوان یک بافر برای سطوح pH شما عمل می کند.

سفارش انواع سقف متحرک در تهران و شهرستان

این معیار ظرفیت بافری pH یا مقاومت آب در برابر تغییر pH است. این مقاومت در برابر تغییر pH به دلیل وجود خانواده یون های کربنات است، اما برخی ترکیبات دیگر نیز بافر ایجاد می کنند. شما باید هم مقدار قلیائیت کربنات و هم pH را کنترل کنید تا کربنات کلسیم کافی برای اشباع آب بدون داشتن چنین رسوبی ایجاد شود.

لازم نیست قلیایی بودن آن به اندازه PH به طور منظم مورد آزمایش قرار گیرد، اما ارزش آن را دارد که به منظور تثبیت آسانتر PH مورد توجه قرار گیرد.
محدوده مناسب برای قلیایی کل در آب استخر بین ۷۵ تا ۱۲۰ پی پی ام (قسمت در میلیون) است. قلیائیت کل بالا (بالاتر از ۱۲۰ PPM) به pH شما اجازه می دهد به آرامی بالا برود و در برابر تلاش برای تغییر مقاومت کنید.

قلیایی کل کم (زیر ۷۵ PPM) به pH شما اجازه می دهد تا از یک افراطی به دیگری “جهش” پیدا کند و حفظ pH شما در محدوده مناسب بسیار دشوار است.

اگر قلیائیت کل زیر ۷۵ PPM باشد، می توان با افزودن قلیاییت کل (بین ۷۵ تا ۱۲۰ پی پی ام) و اگر قلیایی کل بالای ۱۲۰ پی پی ام باشد، افزایش دهنده قلیایی و کاهش دهنده pH اگر قلیایی کل بالای ۱۲۰ پی پی ام باشد، برای سومین عاملی که بر شیمی آب استخر شما تأثیر می گذارد، دست یافت.

جامدات محلول در آب

این همه چیز حل شده در آب استخر شما از جمله فلزات، کلر، قلیاییت، سولفات ها و نمک است. این تناقض ظاهری در اصطلاح به مواد شیمیایی رسانایی اشاره دارد که می‌توانند در استخر جمع شوند، به ویژه هنگامی که آب تبخیر می‌شود، یا زمانی که استخر حاوی آب کافی نیست.

اگرچه نمی توانید آنها را ببینید، آنها می توانند قطعات فلزی را خورده کنند و بیشتر از کلریدها و سولفات ها تشکیل شده اند.

کلریدها می توانند با استفاده طولانی مدت از هیپوکلریت سدیم انباشته شوند. افزودن منظم زلال‌کننده‌های مبتنی بر آلوم (سولفات آلومینیوم) و اسید خشک (بی سولفات سدیم) می‌تواند سطح سولفات را افزایش دهد. شستشوی معکوس دوره‌ای و تعویض آب بهترین راه‌های کنترل هستند

محدوده قابل قبول TDS در استخر ۱۰۰۰ تا ۲۰۰۰ ppm.

کدورت آب استخر

به منظور بهبود کدورت آب استخر خود، از منعقد کننده ها استفاده کنید که شامل هیپوکلریت کلسیم، ایزوسیانورات های کلردار و هیپوکلریت سدیم می شود. آنها ذرات را به هم متصل می کنند و به فیلتر اجازه می دهند آنها را پاک کند.

قیمت . سفارش پنجره گیوتینی برقی

بهترین روش ها برای تصفیه آب استخر

روش‌های فیزیکی

• صفحه نمایش – این صفحه برای فیلتر کردن آب و در ابتدای فرآیند استفاده می شود. آنها ذرات جامد را از آب جدا می کنند.
• فیلتر شنی – فیلتر در این مورد از چند لایه ماسه ساخته شده است که اندازه آن متفاوت است. هنگامی که آب از میان ماسه جریان می یابد، ذرات جامد فیلتر می شوند. برخی از ذرات با استفاده از فیلتر شنی فیلتر نمی شوند، بنابراین گاهی اوقات فیلتر ثانویه اضافه می شود.
• فیلتر عبور جریان یک غشای تراوا برای فیلتر کردن نمک ها و مقداری مواد محلول. بسته به آلاینده ای که باید از آب حذف شود، چندین روش فیلتراسیون غشایی وجود دارد:
• میکروفیلتراسیون – این نوع فیلتراسیون برای حذف ذرات بسیار ریز از آب طراحی شده است که اندازه آنها بین ۰٫۱ تا ۱٫۵ میکرون است. می تواند مواد معلق و برخی میکروارگانیسم ها را فیلتر کند.
• اولترافیلتراسیون: این نوع از فیلتراسیون، ذرات کوچکتری را که اندازه آنها از ۰٫۰۰۵ تا ۰٫۱ میکرون است را از آب حذف می کند. نه تنها ذرات معلق را حذف می کند، بلکه می تواند سایر مواد کوچکتر مانند نمک ها و پروتئین ها را حذف کند.
• نانوفیلتراسیون – این نوع فیلتراسیون، ذرات آب را که اندازه آنها از ۰٫۰۰۰۱ تا ۰٫۰۰۵ میکرون است را حذف می کند. این بدان معنی است که در فیلتر کردن ویروس ها، علف کش ها و آفت کش ها از آب موثر است.
• اسمز معکوس – این نوع فیلتراسیون در حذف کوچکترین ذرات با اندازه ۰٫۰۰۱ میکرون موثر است. می تواند ذرات یون فلزی و نمک محلول را حذف کند.

روشهای شیمیایی

روش های مختلفی برای تصفیه آب استخر با استفاده از مواد شیمیایی وجود دارد:

• افزونه شیمیایی – می توانید برای مقابله با مشکلات خاص، مواد شیمیایی خاصی را به آب استخر خود اضافه کنید. برای جلوگیری از مشکلات آب سخت می توانید موادی اضافه کنید.
• عوامل اکسید کننده در کشتن برخی از میکروارگانیسم ها موثر هستند و می توان برای خنثی کردن عوامل اکسید کننده برای جلوگیری از آسیب به انسان، عوامل کاهنده را اضافه کرد. آنها از فرسایش غشاهای تصفیه جلوگیری می کنند و موادی مانند کلر و ازن را خنثی می کنند.
• شفاف سازی – این فرآیند مواد جامد معلق را از طریق تعدادی از فرآیندهای مختلف حذف می کند. منعقد کننده ها ابتدا برای کاهش بارهای یونی اضافه می شوند و باعث می شوند که ذرات کوچکتر به هم بچسبند تا ذرات بزرگتر ایجاد کنند. سپس این ذرات بزرگتر از طریق فیلتر گرانشی حذف می شوند. این روش در از بین بردن ذرات بزرگ موثر است اما ممکن است همه آنها را فیلتر نکند، ممکن است نیاز به درمان بیشتری باشد.
• دییونیزاسیون و نرم شدن – سیستم های تبادل یونی آنیون ها و کاتیون های خاصی را جذب می کنند تا آب را دیونیزه کنند. کاتیون ها و آنیون ها با یون های ضد جایگزین می شوند تا زمانی که مخزن از یون ها اشباع شود. سپس دستگاه تبادل یون باید با استفاده از مواد شیمیایی خاص بازسازی شود. نرم کننده های آب اغلب به عنوان مبدل های یونی استفاده می شوند. آنها با حذف یون های کلسیم و منیزیم از آب کار می کنند و سپس با یون های دارای بار مثبت جایگزین می شوند. این باعث کاهش سختی آب می شود.

سفارش و ساخت دیوار شیشه ای متحرک

ضد عفونی کردن

ضدعفونی کننده ها برای از بین بردن میکروارگانیسم های باقی مانده در آب استفاده می شوند. این یک فرآیند مهم در تصفیه آب است زیرا می تواند از میکروارگانیسم های بیماری زا از ایجاد بیماری های انسانی جلوگیری کند. راه های زیادی برای ضد عفونی کردن آب استخر وجود دارد:

• ضد عفونی کلر – کلر قادر است بسیاری از میکروارگانیسم ها را از بین ببرد، اما زمانی که با موادی که ممکن است در آب وجود داشته باشد واکنش نشان دهد، ممکن است مواد شیمیایی سرطان زای خطرناکی تشکیل شود. این مشکل را می توان با استفاده از دی اکسید کلر که در غلظت های پایین موثر است برطرف کرد.
• ضد عفونی ازن – این نوع ضد عفونی با استفاده از اتم های اکسیژن برای از بین بردن ذرات از طریق اکسیداسیون عمل می کند. این یک روش موثر برای از بین بردن میکروارگانیسم ها است و برای سلامتی انسان مضر نیست.
• اشعه ماوراء بنفش – این نوع ضد عفونی در حال افزایش است. در روش کشتن میکروارگانیسم ها طبیعی تر است زیرا از اشعه ماوراء بنفش برای کشتن میکروب ها استفاده می کند.

روشهای بیولوژیکی

تصفیه آب نیز می تواند به صورت بیولوژیکی با استفاده از میکروارگانیسم هایی مانند باکتری ها انجام شود. این میکروارگانیسم ها مواد آلی را در آب تجزیه می کنند و بنابراین مقدار مواد آلی معلق را کاهش می دهند. دو نوع درمان وجود دارد که از باکتری های بی هوازی یا هوازی استفاده می کنند.